Her Telden Çalan Blog - tabi iş diziye gelince

     Kimseye söyleyemediğim şeyler var. Tam her şey iyiye gidiyor derken karışan olaylar var. Ben bunun altından kalkarım dememe rağmen kalkamadığım durumlar var. Kendime hep güçlü biri olduğumu söylerken, aslında olmadığımı anlıyorum böyle anlarda. Ben güçlü falan değilim, güçlü taklidi yapıyorum sadece. Başımda ağrılarla, dilimin ucunda söyleyemediğim sözlerle ve edemediğim kavgalarla ben, bu hayata kimilerinin hayatındaki boşlukları doldurmaya gelmişim, kendim yaşamaya değil.     Yine de kendimi itip duruyorum, yaşayacağım ya, gelmişim, yaşayacağım işte. Kimseye değil, kendime inat yaşayacağım. 

 Merhabalar, merhabalar..  Doctor Who, daha önce gelip burada defalarca dert yandığım gibi, korkunç bir açmazdaydı. Her bölümde hikayenin daha derinine iniliyor, daha gereksiz ve alakasız detaylar veriliyordu. Benim 13.Doktor ve Chris Chibnall maceramı anlatayım önce (önümüzdeki 15 paragraf bu konu hakkında, üşenmezseniz sayıp geçin ve direkt konuyu okuyun..) Steven Moffatt döneminde Doctor Who'dan kademe kademe kopmuştum ben. İlk kopuşum, 2011 yılında oldu. Doctor Who'nun 6.sezonunda yani. 5.sezonda hikayeye dahil olan yeni yol arkadaşımız Amy, nişanlısı ve sonradan istemeye istemeye evlendiği kocası Rory, televizyon tarihinin en iyi şaşırtmacalarından ve en büyük gizemlerinden biri olduğunu düşündüğüm River bu sezonlarda Doctor'la beraber başroldeydi. Bu aralarda Moffatt ve Doctor Who'da da kendini çok sık hissettiren ortağı Mark Gatiss aynı zamanda Sherlock'u da yazıyorlardı. Ve bizim dizide Doctor, gitgide çocuklaşıyordu. Evet çocuklaşmak. Bir çocuk dizisi olara...