Her Telden Çalan Blog - tabi iş diziye gelince

*yazıyı yazmaya 19 temmuz 2021'de başlamışım, şu an kafamda değişen pek bir şey yok ama belirtmek istedim Russell T.Davies'in yazdığı, 2019 yapımı bir İngiliz distopya dizisi Years and Years. Her bölümünde daha da tükendiğim, ve toplam 6 bölüm -60'ar dakikadan 6 saat- süren diziyi mal gibi aceleyle tek günde izleyip bitirdim. Ve ruhum çekilmiş gibi şu an. Değişen dünya, değişen hükümet, ve bu hükümetin başa geçmeye çalışmasından itibaren geçen yıllar, ve bu yıllara şahitlik eden Lyons ailesini izliyoruz dizide. Lyons ailesi, babaanne, 4 kardeş, kardeşlerin eşleri, çocukları derken kabalık, biraz çağdaş dünyaya ayak uydurmaya çalışan, biraz da gelenekçiliğini korumaya çalışan bir İngiliz ailesi.  İyi bir distopya nasıl kurulur? Black Mirror gibi var olan bir teknolojiyi olabilecek en kötü şekliyle ele alıp abartmak mı gerekir? Savaşlar ve yok oluşu mu seyrettirmesi lazım? Ne bileyim, distopya dediğimiz şey tam olarak kime, neye göre şekillenir? Bu sorulara verecek bir cevabı

Blogumda birkaç dakika geçiren herkes hayatta kalma oyunlarını işleyen dizilere/yapımlara karşı yumuşak bir karnım olduğunu anlayabilir. Dünyada Açlık Oyunları ile popülerlik kazanmış bir tür bu, ve birçok konuda olduğu gibi (:P) bunun da en iyisini yapanlar Japonlar.. Orada da en ünlüleri Battle Royale, As the Gods Will, Kaichi, Alice in Borderland gibi yapımlar olmakla birlikte, burada uzuuun uzuuuun incelediğim Liar Game de bunlara bir örnek. (Liar Game'in Kore versiyonu da enteresandı bu arada, iyi ya da kötü demiyorum, ama orijinaline yetişebilecek bir yönü yoktu) Ve gözlemlediğim kadarıyla Kore bu hayatta kalma türünde dizi/filmden çok, reality show veriyordu. The Genius'u bu konuda tek geçerim, ama Master Key, Crime Scene de bu işlerin birer örneği (gibimsi).  Neyse konudan çok uzaklaşmayalım.  Ki Hun, borç batağında sürünmektedir. Günün birinde misyoner kılıklı bir adam, birkaç oyun oynamaları karşılığında para teklif eder ve başta çok saçma görünse de, gerçekten oynad

Çok uzun zamandır bana direkt önerilmeyen hiçbir şeyi seyretmiyordum. Netflix'in önerilerini de boş geçiyordum yani. Ama nasıl olduysa, banner'ı Fridge'i anımsattığından bu diziye bir göz atayım dedim. Zaman yolculuğu konsepti, karakterler, olay örgüsü derken biraz sarar gibi oldu. Mason Industries'in bir süredir üzerinde çalıştığı zaman makinesi, Garcia Flynn ismindeki bir "terörist" tarafından çalınır, Flynn'in zamanın önemli noktalarını sabote edeceğini anlamalarıyla şirket, federallerle bir olup, ellerindeki acil durum botunu kullanarak Flynn'in ve ana geminin peşine düşmeleri için bir takım kurar. Takımda tarih profesörü Lucy, mühendis Rufus, ve federal ajan Wyatt yer almaktadır. Üçlü zamanda dolaşarak yanlış giden olaylara müdahale edecektir. Klasik bir macera teması yani, her şeyi bilen kız, beyin gücü, kas gücü , ve bir tehlike . Ama işte sorun şu ki, zamanın tehlikede olması biraz fazla büyük bir durum. Ne nasıl başladı, sonucu nereye bağlandı

(Çok konudan konuya atlamalı bir yazı olacak, genel izleyici kitlesi için hiçbir anlam ifade etmeyebilir, just a warning) Nasıl olduysa 16 nisan cuma günü sabahı, aniden gelen bir dürtüyle The Sarah Jane Adventures izlemeye başladım. En son yıllar önce izlemiştim, belki 10 yılı vardır. Ve tüm iç gıcıklayıcılığıyla, kalitesizliğiyle, ve samimiyetiyle bana çok güzel bir gün geçirtti. İzlemeyenler için uyarımı yapayım, gerçekten bir çocuk dizisi. Her şey çizgi film gibi. Çizgi film dediysem, Moffat dönemindeki gibi kalitesiz çizgi.  filmlerden değil. Hani çizgi filmlerde bazı şeyler olur biter, atıyorum Tom ve sahibi durup dururken gelip bir eve yerleşir ve orada Jerry belirir, sen de tutup ulan nerden geldiler madem faresizdi mutlulardı oraya dönsünler falan demezsin ya, öyle bir şey. (Salak bir örnek oldu biliyorum idare edin) Her şeyin açıklanmasına gerek yok. Bir bölümde Sarah Jane'in oğlu ve arkadaşlarının gittiği okulu Slitheen'ler ele geçiriyor, meğer bir süredir dünyadaki

İyi bir giriş yapmak isterdim fakat nasıl yapılacağı hakkında hiçbir fikrim yok... *Bir de, blogger'a bir şeyler olmuş, kesinlikle yorumlara nasıl cevap verileceğini çözemedim. (google'a hem iş mailim, hem de bu blog için kullandığım mailim girili, kesinlikle iş mailim dışında bir şeyle cevap yazamıyorum...) Bir süredir kardeşimle Wandavision'ı takip ediyorduk, neredeyse 3 ay boyunca bizim için iyi bir cuma eğlencesi olmuştu. Tüm dünya ne kadar harika, ne kadar iyi bir dizi olduğundan bahsedip durdu zaten, aynı şeyleri milyonuncu defa anlatacak değilim. Wanda, yıllardır MCU takip eden biri olarak benim açımdan çok ayılıp bayıldığım bir karakter değildi, bu diziye kadar tabii. Çok güçlü olduğunu biliyorduk evet, ama bu güçlerle neler yapabileceği üzerinde durulmamıştı bence (kabul 2-3 filmin konusu direkt bu kızın güçlerinin kullanımıyla başlıyordu, ama buradaki gibi neler neler yapar daha haberiniz yok tarzı bir şey izlememiştik). Endgame'de Thanos'u bıraksalar tek

 2020 yılında birçok şey yaşandı. Kimisi için berbat, kimisi için gerçekten güzel bir yıldı. Bense yıla berbat başlayan ve ortalamalarda bitiren biriyim. 2019 haziranda üniversiteden mezun oldum. İyi bir etkinlik ajansında staj yapmaya başladım. İki buçuk aylık stajın ardından eylülde resmi olarak işe alındım, aynı ay çok sevgili arkadaşlarımın itelemesi ve çekiştirmeleri sayesinde 1 haftalık bir Güney Kore gezim oldu, bu yazının konusu değil. Bundan iki ay sonra, kasımda aynı arkadaşlarımla şu veya bu sebeplerden aram açıldı.  Yılbaşından yaklaşık 4 hafta kadar sonra da, ajans tarafından işten çıkarıldım. Her ne kadar lise hayatım düşük notlar ve belgesiz geçen karnelerle dolu olsa da, genel olarak başarısızlığa alışkın bir bünyem yok maalesef. Çıkarılmamın sebebi, hamile olan üssümün ayrılacağı, ve bu durumda tek başına bir yeni mezunun tüm görevi üstlenemeyeceği, o yüzden benim çıkarılıp yerime daha yetkili ve becerikli birini almak istemeleriydi. Bunun için kendimden başka kimseyi