Yok mu oldum?

Öyle bir gitmişim ki blogdan dedim herhalde geri dönüşüm imkansız olacak, böyle ergenlik dönemimi olduğu gibi kustuğum bir yer olarak kalacak bu blog. Ama bugün bir içimden geldi, dedim niye bahsetmiyorum neler yaptığımdan?

Kendi sorumu cevaplayarak başlıyorum: neler yaptığımdan bahsetmiyorum çünkü hiçbir şey yapmıyorum. Daha önce bahsettim mi bilmiyorum ama geçtiğimiz yılın rezil, stres dolu sınav döneminden sonra Görsel İletişim Tasarım bölümüne yerleştim bir üniversitede burslu olarak. Bölüm aynı adı gibi, o kadar... Saçma ki yani..

Geçtiğimiz dönem haftada 4, bu dönem haftada 3 gün okula gittim. Hepsi birbirinden gereksiz onlarca ders aldım. Okul üniversiteden çok ismek kursu gibi. Güya tasarım bölümüyüz, bu yönümüzle Görsel Sanatlar Fakültesi altına girebilirdik ama gelin görün ki İletişim Fakültesi'nin bir parçasıyız. Tama iyi güzel de, İletişim Fakültesi'nin kalanı bizi kabul ediyor mu bakalım? Size yemin ediyorum ki tüm fakültenin aklı fikri sivrilikte. Anneme anlatsam "Ben biliyordum böyle olacağını" der, tekrar hazırlanıp İngilizce öğretmenliğine girmem için bir dolu başımın etini yer- düzeltme: şu anda da benden en büyük dileği bu zaten. Neyse, sonuç olarak ben sivri bir insan değilim. Tek amacım istediğim bir bölüm okuyup, istediğim bir iş yapmaktı. Kaldı ki şu an doğru mu karar verdim acaba diye emin de olamıyorum. Bölüm basit falan ama, nasıl desem.. Hani insan sofranın başına kurt gibi aç oturur da ağzına attığı ilk lokmayı beğenmez, anında iştahı kaçar, midesi bir bozulur ya, o durumdayım işte. Bölümde zaten 1.sınıflar olarak 15 kişi falanız, ve hani üzerinize afiyet alayı mal ya... Hani tamam alayı demeyeyim, kaldı ki tek bir arkadaşım var bölümden, ve bu arkadaşım belki akademik olarak başarılı olmayabilir ama açık gözlülüğüne asssla laf ettirmem. De, işte, yani.. Okula gidiyorum, herhangi bir derste oturuyorum, önüm arkam sağım solum salak doluyor. Ay daha fazla anlatamiciiiiim geliyorlar soldan soldan...

Sonuç olarak, okul bayağı salak gidiyor. Kesin yıllarca söylenicem, arada derede kalıcam, ama sonuç olarak buradan mezun olup ömrümün geri kalanını işsiz geçireceğim. Böyle durumlarda söylediğim genelde tutar, her yazdığım sözcükte kalbimi biraz daha parçalıyorum yani.

Her neyse. Okul mevzusunu bir kenara bırakırsak, ay bırakamıyorum çünkü hayatım bundan ibaret. Öncelikle, öyle ağır bir öğrenci yaşamı geçirdiğim söylenemez. Okulum da -en azından teoride- İstanbul sınırları içinde olduğundan evden ayrılmam mümkün olmadı. Doğal olarak üniversitenin benim için liseden tek farkı her gün gittiğim yolun 1 buçuk saat uzamış olması. Bir de işte, lisede en azından öyle veya böyle kendi seviyemde insanlarla beraberdim. Şu ansa, özel okul yani, parasını veren geliyor. Öf yine alayı mal diyeceğim cümleye geldim. İlk paragraftan beri tekrar edip duruyorum bunu.

Ay bir saniye! Tamam yeter kendi içimi şişirdim yeterince. Şimdi nihayet en sevdiğim şeye, izlediğim dizilere, takip ettiğim gruplara dönebilirim. Öncelikle, yıllardır yazı yazmıyor, hatta belki listeye bile eklemiyor olabilirim ama, aslında dizi izlemeye devam ediyorum. (Valla hayatımda yıllardır düzenli olarak devam eden tek şey bu ya, bazen ben de kendime çok üzülüyorum.) Bu aralar favorim... Dıp dıp, dıp dıp........ SIGNAL! Sabah bu konuda bir tweet attım ve aldığım tepki "macun değil mi o?" oldu. Olsundu, böyle de mutluydum..

Aslında son dönem kendimi biraz Tayvan dizilerine vermiştim. Zira sürekli telefondayım ve telefonda yüz takla ata ara bir şeyler izlemek yerine viki kullanmak daha işime geliyordu. E vikinin de repertuar sınırlı yani, çok fazla Kore dizisi yok, Japon dizileri desen.. Yani vikidekiler çok... Uçuk.. Çin dizilerineyse ben katlanamıyorum. Öyle bir dublaj yapıyorlar ki, zaten normal şartlar altında pek haz etmediğim şauoğ şuoğ dolu Çince iyice çekilmez oluyor. Beyinsiz olmuşsun iyice, Tayvan dizilerinde nece konuşuyolar? diyecek olursanız da, yani Çince konuşuyorlar ama en azından oyuncunun kendi sesini duyuyoruz, ağız ayrı ses ayrı gelmiyor. Neyse efendim, sonuçta bu ara daha çok Tayvan takılıyordum çünkü pek sevilesi dizi de yoktu benim için Kore tarafında. 

bu buraya ne mana demeyin şimdi,
 verecek hiçbir cevabım yok çünkü..

Böyle diyip de aradan çekilemiyorum gerçi. Şu sırada Beutiful Gong Shim ve Oh Hae Young'u güncel olarak takip ediyor, Lucky Romance'i de takip etmek için kendimi zorluyorum. Üzerinize afiyet ben biraz Hwang Jung Eum'a katlanamıyorum da yani... Gong Shim'i tek kelimeyle özetlemem gerekirse de "absürt" derim. Zira düşük bir ruh halinde izleyince ekrana sadece boş boş bakıyor, normal kafada izleyince de kafam uçuyor, durduk yere kahkaha falan atıyorum. Garip bir dizi, nereden geldi nereye gidiyor anlaması biraz zor. Oh Hae Young'sa... KYYYYASHAHAHJHJH! Allah'ım TEŞEKKÜR EDERİM YAA.. Son dönemde izlediğim diziler arasında belki de en iyisi! Romantizm tadında, komedi tadında, entrika tadında, zaman zaman kalp kırıcı olduğu oluyor fakat genel olarak o kadar yavaş, o kadar da da hızlı, ve akıcı ki ağzımdan bu dizi hakkında hiçbir kötü laf çıkmayabilir. Kesin bir şey söyleyebilmek için bitmesini bekleyelim biz yine de. 

Signal'se.. Bu diziyi izlemeyi çok uzun zamandır erteliyorum. Ne bileyim, hep bir boğucu, bir sıkıcı geldi. Yani nasıl açıklasam, alttan alttan izlersem kendimi kaptıracağımı biliyordum, ana böyle boğucu bir atmosfere giresim yoktu hiç. Sonra.. Ay nasıl başladım hiç hatırlamıyorum ama oldu bir kere slfksdlf Hala iki bölümüm var bitmesine, eğer biricik Lee Jae Han ajuşşimim hayatını kurtaramazlarsa saydığım övgülerin hiçbiri burada kalır mı bilmiyorum ama, bakıp göreceğiz işte..

Garip bir havada yazılmış bu garip yazının finaline geldik. Nasıl bitirilir hiç hatırlamıyorum valla, şimdilik sağlıcakla kalın!