Bakalım benim asıl derdim neymis..

Gelin size bir hikaye anlatayım.

Şu ana kadar anlattıklarımın hepsinden farklı bir hikaye.

Lise birinci sınıftaki Z, Ş isimli bir kızın yanında oturmaktadır. Ancak sınıf öğretmenleri çok konuştuğu gerekçesiyle E'nin yanında oturan S'yi alıp Z'nin yanına oturtur. Z ve S böylece tanışmış olurlar ve kısa zamanda kaynaşırlar. Bir süre sonra yan sırada oturan C ve D ile de  tanışıp, arkadaş olurlar.

Kısaca Z, S, C ve D, 9.sınıfta birbirleriyle tanışmış, ve çok iyi anlaşmış 4 genç kızdır. Ancak Z hiçbir zaman kendini oraya ait hissetmemiştir. Onları sever, onlarla anlaşır, ama bazen muhabbetlerine giremez bile. S, C, ve D normal genç kızlardır. Erkekler onları heyecanlandırır, çocukları keserler, dedikodu yaparlar, hoşlandıkları gençleri anlatırlar birbirlerine. Ancak Z onlardan biraz daha farklıdır. Z'nin gözü erkeklerde değildir. O da en az herhangi bir kız kadar etkilenebilir tabiki ama o daha ufak şeylerle mutlu olabilmektedir. Aklı fikri dizilerindedir. Yalnızca bir kaç saat aralıksız bilgisayar başında vakit geçirmek yeterli bir mutluluktur Z için. Z fark etmese de bu durum S, C, ve D ile aralarında bir uçurum açacaktır.

Bir de yine Z'in görmediği bir uçurum daha vardır bu grupta. C ile D gerçekten çok yakın iki arkadaştır ve C, D'yi kaybetme korkusundan S'ye de ara sıra ters davranır. Ama Z bunu fark etmez bile çünkü yalnızca kör değil, saftır da insan ilişkilerine karşı.

10.sınıfa gelindiğinde Z bir ara boşluğa düşer. S, C, D, hepsi sayısaldır kendisi ise bir eşit ağırlık öğrencisi. Bir de M diye bir ilkokul arkadaşı vardır Z'nin. M, hırslı, çok şey geçirmiş, çok şey kaybetmiş, ancak güçlü bir çocuktur. 10 yıl boyunca bıkmamışlardır birbirlerinden, hatta Z'nin ısrarlarının da etkisiyle M, Z'nin okuluna bile kaydolur. Arkadaşlıkları 10.sınıfta iyice pekişir, çünkü M de bir eşit ağırlık öğrencisidir. Ara sıra tartışsalar da, birbirlerini üzseler de, kırsalar da, çok severler birbirlerini. Bir de B vardır yine Z'nin çok yakın arkadaşı. İkizim der ona. Z ve B aynı okulda değillerdir ama ortak noktaları çok fazladır. Z'ye göre M de, B de en yakın arkadaşıdır, karmaşık bir şey bu, sanki ikisi başka kulvarlardaymış gibi.. Z B'yi o kadar çok sevmektedir ki, M'yi onunla bir tutması ona ne kadar değer verdiğini gösterir.

Bir gün Z'nin sınıfındaki K isimli arkadaşı büyük bir sorunla karşılaşır. Z o sıralar K ile çok yakın olduğundan onunla ilgilenir. S, C, D, Z'yi arar ama bulamazlar. Çok değil daha bir kaç hafta öncesinde de Z sürekli onu yalnız bıraktıklarından şikayetçi olmuştur. Z ise diğerlerinin onu aradığından habersiz tuvalette, ağlayan K'yi teselli etmeye çalışmaktadır. K, Ç diye başka bir yakın arkadaşına emanet edilir ve Z dışarı çıkar. Koridorda bir anda S, C, D belirir ve Z'ye "Sabahtan beri seni arıyoruz! Neredeydin!" diye çıkışırlar. Z'nin sinirleri zaten K'nin olayı nedeniyle gerilmiştir, ayrıca S, C ve D'nin sürekli onu kontrol eden tavırlarından sıkılmıştır. Üzerine bir de ona çıkışılması üzerine kendini tutamayıp "BEN NEREDEN BİLECEKTİM BENİ ARADIĞINIZI YA!" diye bağırır. Belki de sesinin bu kadar yüksek çıkmasından sonradan rahatsız olacaktır.. İki tenefüs sonra öğle arasında S, C ve D sınıfa gelirler, yaptıkları tek şey, Z'nin sınıfının önünde, herkesin ortasında Z'yi azarlamaktır.

Z'de bir sorun vardır. 2 yıl önce olsa, ona en ufak bir şekilde laf söyleyen insanlara karşı dolu dolu cevap verirken, şimdi sinirlendiğinde oturup ağlayan bir tipe dönüşmüştür.

C ona "Artık çık git hayatımızdan Z!" diye bağırırken ağlamamak için tutar kendini Z, hiçbir şekilde ağlamaz. Elini kaldırıp kapıyı gösterir, verdiği tek adam akıllı tepki de budur, S, C ve D sınıfı terk ederler. 2012 yılında insanlarla son iletişimidir bu Z'nin. Tarih 31 aralık 2012'dir.

2 ocak 2013'de, M, Z'nin durumuna çok üzülmektedir çünkü ne yapılırsa yapılsın Z incinmiştir, ne derse desin, etrafındakilere ne anlatırsa anlatsın açık bir şekilde mutsuzdur. S, C ve D az da olsa bir pişmanlık hissederler, M'nin de onlarla konuşması üzerine D bir teneffüs Z'nin yanına gelir ve onunla ikna edici bir konuşma yapar. "Niye arkadaşlığımızı bu şekilde bitirelim ki?" der "Tamam her an göt göte olmak zorunda değiliz ama kopmayalım da tamamen." Z bunu kabul eder.

Ama içinde bir şeyler çoktan kopmuştur. Tamam ara sıra S, C, D ile takılmaya devam eder ama bunun sebebi onları aşırı sevmesi değil bir kaç saatlik de olsa eğleniyor olmasıdır. O eski arkadaşlıkları yoktur artık, Z üçüne de olan güven duygusunu kaybetmiştir.

Aradan aylar geçer, 11.sınıfa geçtikleri yaz bitmek üzeredir. Okulun başlamasına bir hafta kala S ve Z, C ile D'nin başka bir okula kayıt aldırdıklarını öğrenirler. Z için bu büyük bir problem değildir, zaten aralarındaki şeyin arkadaşlık olmadığı ortadadır. Ancak S yıkılmıştır, S, C ve D ile tanışmadan önce herkesle kaynaşan, her ortama ayak uydurabilen bir tiptir ancak ikisiyle tanıştıktan sonra onlara tamamen bağlanmıştır. Bu iki arkadaşını hayatının merkezine oturtur ve neredeyse kendini dış dünyaya kapatır. Ancak C daha önce de bahsetttiğim gibi S'yi bir tehdit olarak görmektedir. Evet D ve C hiç haber vermeden S'yi terk ettikleri için hatalıdırlar. Z bu konuyu kafasına takmaz. Ancak S'nin okulda kimsesi kalmamıştır ve Z'yle takılmaya başlar.

Z için bir anda durum zorlaşır.

Çünkü Z'nin de kendi arkadaşları vardır. A, ve H, Z'nin çok sevdiği iki kızdır. Onlar da aynı M gibi Z ile aynı sınıftadırlar. Doğruyu söylemek gerekirse, M, A, H, ve Z tam olarak bir dörtlüdür.

Başlarda S'nin de bu dörtlüyle takılması en çok A ve M'yi rahatsız eder.

H az buçuk şıpsevdi bir kızdır.Okulun neredeyse %90'undan hoşlanmaktadır. Ayrıca herkesle kolayca arkadaş olabilen, çok sıcakkanlı bir tiptir. S ile de çok iyi anlaşır. Bu defa A, en yakın arkadaşıyla fazla vakit geçirmesinden dolayı S'ye gıcık kapar. M zaten baştan beri S'yi sevmemektedir ve dörtlü arkadaşlıklarını da bozduğunu düşünmektedir. M ve A, Z'ye sürekli S'nin onu kullandığını, C ve D burada olsaydı yüzüne bile bakmayacağını, bu yüzden S'den kurtulması gerektiğini söylerler. Z başta umursamaz ama bu ikili yüzünden S ile de araları açılır. S zaten yalnız kalmıştır, ancak Z de düşünülenin aksine yalnızdır. M ve A, S'ye ihtiyacın yok biz varız deseler de ortada olan bir şey yoktur. A biraz da en yakını H'yi kaybetmekten korkmuştur çünkü. Ama daha da kötüsü, 10 yıldır neredeyse her şeyi haline gelen M de takmıyordur Z'yi. Z yanında fazlalık gibi hissetmeye başlamıştır. Başta da söylediğim gibi M arkadaş canlısı bir çocuktur, herkesle iyi geçinmeye çabalar, bu sırada her nasıl olduysa Z'yi cepte mi bekletiyor bilinmez, hep en yakınımsın biricik dostumsun kaybetmek istemediğim bir arkadaşsın diyip durduğu Z'ye yüz vermez. Dersler azıcık boş kaldı mı kapar test kitabını ders çalışan bir grubun yanına dalıverir, tenefüs zili çalar çalmaz uçar gider arasını iyi tutmak istediği birilerinin yanına. Sonuç olarak Z yine yalnız kalır.

Ancak bir süre sonra, Z ve S tekrar arkadaş olurlar. Bu defa A da S'yi sevmektedir, her türlü muhabbetleri vardır. A, Z, S ve H birlikte çok zaman geçirmeye başlarlar, M huysuzluk edince bu durumu keserler ama M hala inatla Z'ye baskı yapmaktadır 'Kurtul şu kızdan, bak yanında başkası kalmayınca sana yapıştı, birini yine bulunca basacak kıçına tekmeyi' diye. Ancak Z ya çok aptal, ya da çok düşünceli olacak ki hiçbir zaman S ile kopmak istememektedir. Yine de biraz daha az görüşmeye başlarlar, ancak M doyumsuzdur. Ortak arkadaşlarına "Z sürekli S ile takılıyor, benimle uğraşmıyor, ayrıca kız olduğu için ona ayrıcalıklı davranmamı istiyor, hiçbir ağır şakaya gelmiyor, bana sürekli çıkışıyor" der. Z'nin bunların hiçbirinden haberi yoktur tabi. M'ye çıkışmalarını da 10.sınıfta yaşadıkları büyük bir tartışma sonucu arkasında bırakmıştır. Ancak M'nin gözünün önünde olan şeylere karşı bir körlüğü vardır, her zaman daha fazlasına ihtiyaç duyar, iyi niyetinden de olsa, başka insanlarla aramı iyi tutacağım derken en yakınlarını boşlar. Z buna dayanamaz, hatta bir kaç defa bu konuyu M ile konuşur ama değişen bir şey yoktur.

Z ve M sınıfta beraber oturmaktadırlar, A ile H de onların hemen yanındaki sıradadır. Bir gün ingilizce sınavında Z, M'nin kağıdını kontrol ederken hoca bir anlığına arkasını döner ve A da o arada Z'ye soru sorar. Z kafasını çevirip A'nın sorusunu cevaplar, geri döndüğünde M sinirle "Bırak ya ben yaparım!" der ve önüne çektiği kağıda kapanır. Z ne olduğunu anlamamıştır bile, farkında olmasa da M, o anda 10 yıllık arkadaşlıklarını bitirmiştir. M ve Z, Z'nin önceden tanıdığı, M'nin de okula ilk geldiğinde tanıştığı N ile okula gidip gelmektedir ve o gün yol boyunca N ne yaparsa yapsın konuşmazlar. Z de bir iki defa konuşmayı dener, ama ne olduğunu gerçekten anlamamıştır ve M ona bir türlü geri dönmeyince daha fazla uğraşmaz, herhangi bir kavgaları gibi olduğunu düşünür ve beklemeye karar verir. Ancak M geri dönmez, uzun süre de dönmeyecektir. M'nin onun hakkında söylediği şeyleri sonradan öğrenecektir.

Ancak M'nin düşünceleri doğru değildir.

Z, kız olduğu için değil, M ona sürekli en yakın arkadaşı olduğunu hatırlattığı için ona ayrıcalıklı davranmasını istemektedir. Burada ayrıcalık dediğimiz şeyin, yalnızca bir anda ortada bırakmamak olduğunu da belirtmekte yarar var.

Ayrıca, Z onla takılmak için can atsa da onu takmayan M'dir. Defalarca belirttiğim gibi, başkalarıyla iyi olmak için çabalarken açık bir şekilde Z'yi yüzüstü bırakmaktadır.

Z yapı olarak zayıftır, fiziksel sertliğe gelemez, hiçbir şakayı kaldıramamasının sebebi budur. Kendini zihinsel olarak değiştirip atarlarına çıkışmalarına son verse de bu fiziksel durumunu değiştiremez ve M bunu hiçbir zaman kabul etmek istememektedir.

Tüm bunların sonucunda, Z en  yakınlarından birini kaybetmiştir. Elbette hala B yanındadır, Z ondan asla vazgeçemez, ancak okul ortamında yalnız olmak, herkesin kaldırabileceği bir durum değildir.

Z az buçuk asosyaldir.

Z sevmediği insanların yüzüne asla gülemez.

Z hoşuna gitmeyen insanların yanında sıcakkanlıymış gibi rol yapamaz.

Z kendi kabuğundadır, kabuğunun insanlara dokunmaması için ne kadar çabalarsa çabalasın bunu başaramaz.

Z kiminin gözünde bir gerizekalıdır, kimi içinse demir gibidir. İnsanlar Z'nin incinmeyeceğini kırılmayacağını düşünse de aslında Z kırılgandır.

Z'nin her an yanında olacak birine ihtiyacı vardır.

Ancak böyle birisi henüz yaratılmamıştır bile, kimse için.

M ve Z bitmiştir, M'nin hayatında pek gözle görülür bir değişiklik olsa da, Z bitmiştir, Z yalnızdır, Z iyice kendi köşesine gömülmüştür.

Z'nin yanında kalanların başında S vardır, hemen sonra H ve A.

Ve bir de B tabiki, her an başını yaslayabileceği, her an birlikte kahkalar atarak gülebileceği veya hıçkırıklarla ağlayabileceği arkadaşı B.

Her ne kadar uzun zaman bunu kabullenemese de, Z hak ettiğini bulmuştur. Z'nin ne C ve D'yi, ne de M'yi gözünde bu kadar yüceltmesi doğrudur. Z yaşadığı her şeyi son anına kadar hak etmiştir. Ama ona göre, mutluluğu da az da olsa hak etmiştir, ama buna asla ulaşamaz.

Z mutsuzdur.

Z'nin umudur yoktur.

Z'nin gerçekleşebilecek bir hayalı yoktur.

Z'nin ilgi alanları da kendisi gibi kendi, kabuğundadır, hiçbir zaman bir işine yaramayacacağını bilse de Z'nin zevk aldığı nadir şeylerdir bu ilgi alanları.

İnsanların gerçek dertleri vardır, gerçek mutsuzlukları, veya gerçek mutlulukları. Tüm bunlara bakınca Z'nin yaşadıkları hafif kalmaktadır, hatta aptalcadır. Yani, yediği önünde yemediği arkasında olan bir genç kızın en fazla ne derdi olabilir, değil mi? Yaşadığı şeyler aslında hiçbir şeydir, bunlara takılmamalıdır, değil mi?

Hayır. Belki doğrusu odur ama, Z mutlu olamaz. Z'nin yapısı mutsuzdur, soğuktur, kırılgandır. Z bir beceriksizdir. Bu beceriksizliğini uzun süre gölgelemeye çalışsa da başarılı olamaz, her konuda beceriksizdir.

Kim bilir, belki de Z çok yakınınızdadır?