Biraz sessizliğe ihtiyacım var
Niye dönüp dolaşıp buraya geldim bilmiyorum. Neden böyle bir şey yazdığımı da. Ama biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var. Sessizliğe, huzura ihtiyacım var. Son zamanlarda her şey beni rahatsız etmeye başladı. Ama her şey. Aydın geçinen ama her gördüğü başı kapalıya yobaz, beyni yıkanmış damgası yapıştıran insanlar, her yediği bokta daha da batan okul idarem, etrafımdaki kafası kıyak insanlar, tumblr halkı, hatta diziler, her şey, ama her şey sinirlerimi bozuyor artık. En basitinden, 16 yaşında partisinin etkinliklerine hiç düşünmeden katılan, her şeyi bilen komünist çocuk, kendi yaşında bir kızın başını kapadığını görünce direk "tabi yurtlara gidiyor, cemaatçi olmuş, beyni yıkanmış" diyebiliyor, ama kimse ona karşılık vermiyor: "Be kardeşim, sen de onunla aynı yaştasın, sen de partinin toplantılarına katılıyorsun. Senin de beynin yıkandığı için mi komünistsin?" en kötüsü ben de diyemiyorum bunu, insanlarla yüzleşmekten çekiniyorum çünkü. Okulumdan da nefret ...